شکارچی

شکارچی...

شکارچی...

به اتاقی که محل زندگی دارنده ی فوق لیسانس باشد "فوق اتاق" گویند!!! پ.ن: من آدرس و ساعت تجمع رو به همه ی دوستان ارسال کردم، دو سه نفرشون تا الان هیچ واکنشی نداشتن! اگر فردا صبح اینجا رو دیدید و عزم اومدن کردید، همینجا پیغام خصوصی بدید، چک میکنم! امیدوارم به همگی خوش بگذره و اونهایی که تا الان تکلیف رو مشخص نکردن هم بیان! شکارچی...

1- فردا پست دورهمی (ما قبل و مابعد) رو مینویسم! منتظر باشید 2- پس فردا پستی میهمان داریم از ملودی شامگاهی که ابعاد جدیدی در مورد اینکه من فوق لیسانس دارم رو براتون روشن میکنه :| 3- خطر لوث شدن فیلم پشت دیوار سکوت: فیلمی که شما از اولین پلان حضور "امین تارخ" در ابتدای فیلم روی پرده، دقت کنید ...  از اولین پلان حضورش روی پرده، میگید "این شخصیت قطعا مُرده" و یک ساعت بعد فیلم نشون میده که این کاراکتر سالهاست مُرده، حتی اگر باعث تعجب شَدید همه ی حضار اطرافتون هم شده باشید، باز هم نشون دهنده ی هوش شما نیست، نشون دهنده کند ذهنی آقای مسعود جعفری جوزانیه! 4- توی مترو غرق گوشیتون نشید،یهو میبینید جای ایستگاه توحید رسیدید به ایستگاه میدان شهدا و این آخرین متروی فعال بوده و راه برگشتی ندارید :| اینجوری ساعت 12 شب میرسید خونه :| 5- تیتر باید جوری باشه که اینجوری باشه! بله :دی 6- باقی بقا شکارچی...

دورهمی وبلاگی اتفاقیه که میگن اعتبارش برای منه، یعنی عملا این دو سه روزه هی داره ازم تشکر میشه بابتش، خصوصی و عمومی! اما واقعیتش اینه که اینجوری نیست، اعتبار دورهمی به آدمهای دورهمیه، به آدمهایی که فارغ از خط کشی های ذهنی کنار هم جمع میشن، با پذیرشی مثال زدنی هم رو قبول میکنن و فارغ از هر اعتقادی کنار هم لذت میبرن از با هم بودن... ترجیح میدم این بار از خود دورهمی ننویسم، به جاش دارم فکر میکنم دورهمی بعدی چه طور خواهد بود، آیا اصلا خواهد بود، اگر هست چطور هست؟ من تشکیلش میدم یا کس دیگه ای؟ خصوصی برگزار میشه یا عمومی؟ چه کسانی اولین بار میرن و چه کسانی دیگه توی دورهمی شرکت نمیکنن؟ به این فکر میکنم که چرا فکر میکنید دورهمی متولی داره و خودتون نمیتونید همت کنید و دورهمی راه بندازید؟ فکر میکنم که از توی این دورهمی ها چه دوستان قابل اعتمادی دارم و چه کسانی رو شناختم، فکر میکنم که جوری بهشون اعتماد دارم که برخی حقایق زندگیم رو که چهار ساله اینجا ننوشتم، توی یکی دو تا دیدار به بچه ها گفتم! فکر میکنم به اینکه بعدها اگر خواستم بیفتم و بمیرم، کسانی هستن که بگن "هولدن دوست ما بود، آدم خوبی بود" .. شکارچی...

"عزیزم میای بالا مثل یک دوست معمولی رفتار کن دفتر حراست اینجاست یکی ام توشه"این پیام قبل از ایست آسانسور در طبقه ی هفتم اومد :|قبل از اومدن اساتید شرایط حاکی از آن بود که هولدن سر سوزنی استرس ندارد...برخلاف من که دل و روده م به هم ساییده می شد...کل مدت دفاع خودپنداره خودکارآمدی و اضطراب هولدن رو با توجه به توضیحات خودش بررسی کردم و این فرضیه اثبات شد که به دلیل چسبیده به سقف بودن خودپنداره ی فرد مذکور استرس زیر خط وجود بوده اصلا و خودکارآمدی به حدی رفت بالا که نمره ی کامل گرفت :دی خانومی جان عزیزمان افتخار داد و اومد و با اون کادو های خوشگلش کلی ذوق مرگم کرد...ته تمام جملاتی که منو خانومی میگفتیم با "از نظر فوق لیسانسه ها..." توسط هولدن تموم میشد:|از طبقه ی هفتم تا هم کف هیچ کس بی نصیب نموند...قرار شد امروز ملت ایران شادی و پایکوبی کنند٬ ورود امام خمینی رو بندازن یک روز دیگه:))نحوه ی اطلاع دادن به اساتید و دانشجویان و رهگذران و صاحب دکه روزنامه فروشی بماند٬ قشنگِ ماجرا اولین دیالوگ حین سوار شدن به تاکسی بود: "آقا پز بدم؟!!" :)) و شرح ماوقع دفاع و همراهی راننده و... منو خانومی کبود شدیم شکارچی...

1- چند روز پیش داشتم میرفتم خونه، از بغلم یکی رد شد خود اینستاگرام! یعنی توی اون دو ثانیه ای که توی زاویه دیدم بود من همینجور "لایک" و "جووووون" و "با افتخار به اشتراک میگذارم" بود که میدیدم زیرش کامنت میخوره :| دیگه خودتون با رجوع به اینستاگرام بفهمید چه شکلی بود! 2- با آغاز تماشای سریال بازی تاج و تخت متوجه گشتم که این سریال در راستای تبلیغ دین مبین اسلام هست و جز این هدفی نداره! همه ی بدی ها و صحنه ها!!! جاهایی اتفاق میفته که اسلام ما رو از اونها نهی کرده، روابط محارم، روابط زن و مرد متاهل با غیر، قزوین گرایی!!! بی بند و باری جنسی و دیگر قضایا!!! :| بنابراین با دیدن این سریال ما میفهمیم که باید نمازهای خودمون رو اول وقت بخونیم و در اسرع وقت ازدواج کنیم و دروغ نگیم! :| 3- عزیزان فیلمسازی که رگه های مذهبی دارن و به عنوان خدمت به دین فاجعه های بصری میسازن، میتونن مدت 139 دقیقه کلاس آموزش "چگونه در راستای اعتقادات خود فیلم بسازیم" رو در محضر آقام مل گیبسون بگذرونن و فیلم ستیغ اره ای Hacksaw Ridge رو ببینن! 4- در راستای بند بالا عارضم خدمتتون که: لطفا سریعتر اسکار رو بدید آقام گیبسون تمو شکارچی...

شکارچی...

شکارچی...

یکی از چیزهایی که هرکسی بالاخره باید بفهمه این حقیقته که زندگیش چقدر ارزش داره. شاید فکر کنید خب این رو که دیگه همه میدونن، اما قطعاً در این مورد اشتباه میکنید. فکر میکنید ارزش زندگی فرد چقدره، مهمتر از اون، این ارزش چیه؟ کدوم زندگی ارزشمنده؟ چه شرایطی رو موفقیت میدونید؟ فکر میکنید یه آدم موفق که از زندگیش استفاده درست کرده، آدمی که ارزشمند زندگی کرده چطوره؟ از زندگی چی میخواید؟ شما چه چیزهایی رو‌ ارزشمند میدونید و معتقدین چه شرایطی لازمه تا "ارزش زندگی" رو رعایت کرده باشید؟ خب پر واضحه که جواب های متفاوتی دارید، برخیتون موفقیت تحصیلی در مدارج عالی رو‌ ارزشمند میدونید، برخی موفقیت کاری، یه عده ازدواج خوب، یه سری دیگه یادگرفتن هنر، شهرت، محبوبیت، ثروت و و و و... هر کسی یک جواب و یک راه برای این موضوع داره یا میشناسه. اما بگذارید من این حقیقت رو براتون فاش کنم که ارزش زندگی فقط، فقط و فقط در یک مسئله خلاصه شده... فقط در یک مسئله ی مشترک... در اوج عزت یا حضیض ذلت، در نهایت ثروت یا در باتلاق فقر، در قله ی موفقیت یا منتهای میانمایگی، ارزش زندگی در "آسایش خاطر" خلاصه شده! شب ها که سرتون رو ر شکارچی...